Αποκαλυπτική συνέντευξη του Τζιάνι Ποστιλιόνε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

    
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Τζιάνι Ποστιλιόνε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στην Ασπασία Βελονάκη: 

«ΝΕΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ, ΝΕΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ... ΝΕΑ ΑΡΧΗ!»

-Κάνοντας μία σύγκριση των δύο θητειών σας (2005-16, 2017-2020) ως Τεχνικός Σύμβουλος των εθνικών ομάδων, ποιες διαφορές εντοπίζετε κ. Ποστιλιόνε; 
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Στην πραγματικότητά, η δεύτερη περίοδος είναι μία νέα αρχή! Ξεκίνησα από το μηδέν. Και θα εξηγήσω γιατί το λέω αυτό: Στην πρώτη μου θητεία, βρήκα πολλούς κωπηλάτες, που κωπηλατούσαν πολλά χρόνια χωρίς επιτυχίες. Και σήμερα, όλοι αυτοί οι κωπηλάτες με τους οποίους δουλέψαμε και έφεραν επιτυχίες, αποσύρθηκαν. Τώρα, όλοι οι κωπηλάτες και κωπηλάτριες είναι νέα παιδιά. Ανήκαν στην κατηγορία juniors πέρυσι, όπως και φέτος. Τι σημαίνει αυτό; Πως στην πρώτη μου θητεία, δούλεψα με αθλητές που ήδη έκαναν προπόνηση για 6, 8 ή 10 χρόνια πριν αναλάβω. Οι περισσότεροι αθλητές που προετοιμάζω τώρα, έχουν εμπειρία προπόνησης μόλις δύο χρόνων. 
    Μία ακόμη σημαντική διαφορά είναι πως, οι Ομοσπονδιακοί προπονητές με τους οποίους συνεργάζομαι στη δεύτερη θητεία μου είναι νέα πρόσωπα. Δεν εργάστηκαν ποτέ πριν στην εθνική ομάδα, δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει η προετοιμασία για Ολυμπιακούς Αγώνες ή για Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Δεν διαθέτουν σχετική εμπειρία.
    Έτσι, η αρχή αυτή είναι πολύ πιο δύσκολη εν συγκρίσει με αυτήν κατά την πρώτη μου θητεία. Και επομένως χρειάζεται περισσότερος χρόνος, τόσο από πλευράς μου, όσο και από πλευράς προσδοκιών της Ομοσπονδίας για μεγάλα αποτελέσματα και επιτυχίες, όπως είναι τα Ολυμπιακά μετάλλια». 

-Μόλις πριν μία εβδομάδα, τα ελληνικά κουπιά κατέκτησαν 7 μετάλλια, εκ των οποίων τα 5 χρυσά, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 23. Αυτό δεν είναι ελπιδοφόρο για την ελληνική κωπηλασία; .
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Όπως σας είπα, ο στόχος ο δικός μου δεν είναι να κατακτούμε μετάλλια μόνο στις “ μικρές” κατηγορίες ή στους Βαλκανικούς Αγώνες. Για μένα πάντα ο στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες! Και όχι μόνο οι Ολυμπιακοί στο Τόκιο (2020), αλλά και οι Ολυμπιακοί στο Παρίσι (2024). Γιατί ξέρετε, ο αθλητισμός είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες! Όλες οι άλλες διοργανώσεις είναι μόνο τα σκαλιά προς την κορυφή, τον Όλυμπο! 

«ΆΛΛΟ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ, ΑΛΛΗ Η ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!»

-Είχατε δηλώσει, αμέσως μόλις επανακτήσατε τα «σκήπτρα» της τεχνικής καθοδήγησης των εθνικών ομάδων το 2017, πως υψίστης σημασίας αποτελεί το υψηλό κίνητρο των ίδιων των αθλητών για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Πόσο δύσκολο είναι να βρείτε τέτοιους αθλητές στην Ελλάδα και να «χτίσετε» Ολυμπιακά πληρώματα; 
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Στην κωπηλασία, κατ’ αρχάς, ένας αθλητής και μία αθλήτρια χρειάζονται πολύ καλή τεχνική. Επιπρόσθετα, είναι απαραίτητη η δύναμη ψυχής και να μη φοβάται ο αθλητής να έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά υψηλότατα επίπεδα κόπωσης. Στην πραγματικότητα, οι κωπηλάτες τρέχουν όπως οι μαραθωνοδρόμοι ή θα τους συνέκρινα ακόμη και με τους τριαθλητές! Μοιραζόμαστε πολλά κοινά με αυτά τα δύο αγωνίσματα! Οι κωπηλάτες διανύουν απόσταση 30-50 χιλιομέτρων κάθε μέρα στην προπόνηση. Η κωπηλασία συγκαταλέγεται στα αθλήματα υψηλής αντοχής. Συμμετέχει όλο το σώμα και όχι μόνο τα πόδια όπως σε άλλα αθλήματα. Κι ενώ η προπόνηση μοιάζει με αυτή που κάνεις για έναν Μαραθώνιο, ο αγώνας έχει κοινά με τα 5.000μ. στον στίβο.  Σε αυτή τη μίξη που χαρακτηρίζει την κωπηλασία, χρειαζόμαστε αθλητές που έχουν τη φιλοσοφία Μαραθωνοδρόμων. Αθλητών δηλαδή που δεν κουράζονται μετά από λίγα λεπτά, αλλά μόνο μετά από 2-3 ώρες! Είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψεις αθλητές με αυτή τη φιλοσοφία, πόσο μάλλον να τους προετοιμάσεις να γίνουν τέτοιοι! Γιατί σε επίπεδο συλλόγων δεν προπονούνται ως μαραθωνοδρόμοι, κάνουν μόνο την απαραίτητη προπόνηση και θεωρούν πως αυτή επαρκεί. Κι επειδή όλοι οι σύλλογοι κάνουν το ίδιο, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, δεν φαίνεται η διαφορά. Έξω, όμως από την ελληνική πραγματικότητα, ο κόσμος εκεί έξω είναι διαφορετικός!»

 «ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ»

-Μπαίνει «νέο αίμα» στην ελληνική κωπηλασία; Τι παρατηρείτε; 
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Έχουμε νέους αθλητές, αλλά... Θα σας εξηγήσω! Στη διεθνή σκηνή της κωπηλασίας υπάρχει η τάση να εισχωρούν όλο και πιο ψηλοί αθλητές και αθλήτριες. Παρόμοια κορμιά με αυτά του μπάσκετ. Στους άνδρες, στα βαριά πληρώματα, ιδανικό ύψος για την κωπηλασία είναι αυτό ανάμεσα σε 1.90 με 2.05. Στα ελαφριά, ανάμεσα σε 1.70 με 1.85. Στην Ελλάδα, η πλειονότητα των αθλητών μας είναι από 1.70 μέχρι 1.85. Όμως, η ελαφριά κατηγορία δεν θα συμπεριλαμβάνεται στο μέλλον στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και στην εθνική, έχουμε μόνο δύο αθλητές με ύψος πάνω από 1.90! 

«ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥ/ΚΥΡΙΔΟΥ»

Στη γυναικεία ελληνική κωπηλασία τα μηνύματα είναι πιο αισιόδοξα αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Έχουμε τη Σοφία Ασουμανάκη που έχει ύψος 1.89, αλλά και αρκετά άλλα κορίτσια στην εθνική ανάμεσα σε 1.78 και 1.80. Όπως οι νεάνιδες, Χριστίνα Μπούρμπου και Μαρία Κυρίδου που στέφθηκαν Παγκόσμιες Πρωταθλήτριες στη δίκωπο άνευ πηδαλιούχου τον Αύγουστο και πρωταθλήτριες Ευρώπης τον Μάϊο, ενώ κατέκτησαν χρυσό μετάλλιο και στο Ευρωπαϊκό κάτω των 23ων πριν μία εβδομάδα. Με το κίνητρο που έχουν αυτά τα δύο κορίτσια, συγκεντρώνουν υψηλές πιθανότητες να γίνουν αρκετά γρήγορες, να φτάσουν δηλαδή το επίπεδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως, ακόμη είναι πολύ νέες. Θα προσπαθήσω να δω μέχρι ποιο σημείο αντέχουν να παλέψουν για πρόκριση στους Ολυμπιακούς στο Τόκιο, αλλά δεν θέλω να τις πιέσω να δουλέψουν περισσότερο απ’ ό,τι αντέχουν γιατί χρειάζεται να συνεχίσουν να αναπτύσσονται: ψυχικά και σωματικά. Φέτος, αυτές οι δύο αθλήτριες ανταπεξήλθαν με τον καλύτερο τρόπο σε όλες τις διοργανώσεις που μετείχαν. Πέτυχαν πραγματικά μεγάλα πράγματα! Όμως για το εγγύς μέλλον, θέλω να είμαι πολύ προσεκτικός μαζί τους. Για το Παρίσι όχι. Για το Τόκιο ναι! Στις γυναίκες, λοιπόν είμαι πιο αισιόδοξος. Το πρόβλημα είναι στους άνδρες!» 

Η ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ/ΑΣΟΥΜΑΝΑΚΗ ΜΕ ΕΠΕΙΣΑΝ ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ!»

-Μετά την 4η θέση, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, ως πλήρωμα με την Κατερίνα Νικολαΐδου, η Σοφία Ασουμανάκη έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ. Τι συνέβη και ξαναμπήκε στην ίδια βάρκα με τη Νικολαΐδου; 
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Με τους αθλητές είναι απαραίτητη η στρατηγική. Είμαι σαν ένας αγρότης. Έχω τον τρόπο μου για να μεγαλώνουν τα φρούτα μου! Κι άλλες φορές προσθέτω νερό, άλλες βάζω λίγο χώμα. Σε κάποιες καταστάσεις, πρέπει να βρίσκεις μερικές φορές τον σωστό τρόπο να μιλήσεις στον αθλητή. Όταν είναι ώριμες και οι δύο, είναι η σωστή στιγμή να τις βάλεις μαζί! Κατά κάποιον τρόπο, το 2017, τα δύο αυτά κορίτσια αισθάνονταν σαν να εξαναγκαζόντουσαν να είναι μαζί στην ίδια βάρκα. Φέτος, δεν τις πίεσα να γίνουν πλήρωμα, αλλά μου ζήτησαν εκείνες να είναι μαζί! Στην πραγματικότητα, εγώ δεν πείθω κανέναν. Αυτές έπεισαν εμένα πως θέλουν να είναι μαζί! Υπάρχει μεγάλη διαφορά, όπως θα καταλαβαίνετε».

-Νομίζω πως ο ανταγωνισμός εντοπιζόταν στην εμπειρία της Νικολαΐδου σε αντιδιαστολή με τη νεανική ορμή της Ασουμανάκη...
«Αυτό ήταν έτσι στο παρελθόν. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Πράγματι, η Ασουμανάκη σκεφτόταν “ ήμουν κι εγώ στους Ολυμπιακούς και όχι μόνο η Κατερίνα”. Και ήθελε να εκτιμάται και η δική της προσπάθεια, όχι μόνο αυτή της πιο έμπειρης Κατερίνας. Γιατί σκεφτόταν πως “ ναι είναι αλήθεια πως η Κατερίνα έκανε πολλά ως μέλος του πληρώματος, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως αν δεν ήμουν κι εγώ μαζί της, δεν θα έπαιρνε τόσο καλά αποτελέσματα. Ήθελε να αναγνωριστεί πως έβαλε κι εκείνη ένα “ λιθαράκι”. Φυσικά και η Κατερίνα είχε δίκιο να το βλέπει από τη δική της πλευρά. Ως προς τις ικανότητες και την ποιότητα που διαθέτει! Γι’ αυτό και ίσως λόγω κάποιας κατάστασης από πλευράς ψυχολογίας που είχε δημιουργηθεί, ήταν απαραίτητη η απομάκρυνσή τους το 2017, προς αποφυγή προβλημάτων. Και ήρθε τότε το πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ για τη Σοφία.

«ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»

    Το πανεπιστήμιο άσκησε έντονες πιέσεις στη Σοφία. Της είπαν “ έλα σε εμάς, θα σε βοηθήσουμε, θα αποκτήσεις εμπειρία...”. Και η Σοφία είναι ένα μεγάλο κορίτσι, αλλά είναι και... ονειροπόλα. Kι ονειρευόταν αυτή τη νέα κατάσταση και σε συνδυασμό με άλλες συνθήκες, είπε: “ Εντάξει, θα πάω”. Όμως, κάποιος έπρεπε να της εξηγήσει πως “ ναι μπορείς να πας, αλλά να το οργανώσουμε έτσι, ώστε να μην χάσεις τη συμμετοχή σου στην εθνική ομάδα”. Κι επειδή μίλησα με τη Σοφία μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, λίγο πριν φύγω, ξέρω πως κυρίως αυτό που έψαχνε η Σοφία ήταν μια δουλειά ή μία θέση που θα της επέτρεπε να είναι ήρεμη και αφοσιωμένη στην κωπηλασία χωρίς να ανησυχεί για την οικονομική επιβίωσή της. Τόσο η Σοφία, όσο και η Κατερίνα έχουν αδιαμφισβήτητα υψηλό κίνητρο για επιτυχίες. Αυτό που ζητούν είναι να προπονούνται σε υψηλό επίπεδο αισθανόμενες παράλληλα ασφάλεια για το μέλλον τους. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της πλειονότητας των αθλητών της κωπηλασίας, δεν ξέρω για τα άλλα αθλήματα. Ειδικά, σε μία χώρα όπως η Ελλάδα εν μέσω κρίσης, οι αθλητές αισθάνονται ακόμη πιο αβέβαιοι για το μέλλον τους. Σκέφτονται “ γιατί να βάλουμε τόσες ώρες προπόνησης και δουλειάς για τόσα πολλά χρόνια, χωρίς να μπορούμε να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας. 
Στην πατρίδα μου, την Ιταλία, οι αθλητές υψηλού επιπέδου λαμβάνουν άμεσα, στην ηλικία των 18, μία θέση στο στρατό. Κι έτσι αφοσιώνονται στην αθλητική καριέρα τους κι όταν κρεμάσουν τα παπούτσια τους γίνονται στρατιωτικοί, αστυνομικοί! Φυσικά και πηγαίνουν στην εργασία τους μετά το τέλος της αθλητικής καριέρας τους. Δεν είναι συνταξιούχοι για όλη τη ζωή τους.

«ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΣΟ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ»

Στην Ελλάδα, όμως παίρνουν μια θέση στο δημόσιο αφού τελειώσουν με τον αθλητισμό. Τα παιδιά, λοιπόν που κατέκτησαν μετάλλια στο Ευρωπαϊκό κάτω των 23ων είναι αθλητές στους οποίους μπορεί και  πρέπει να πιστέψει η Πολιτεία. Πήραν μετάλλιο, απέδειξαν πως είναι καλοί! Τα τελευταία χρόνια, οι κωπηλάτες στην Ελλάδα στηρίζονται από την οικογένεια και τα πολύ λίγα χρήματα που τους δίνει η Ομοσπονδία. Κι αυτοί οι αθλητές αντέχουν λίγα χρόνια. Κάποια στιγμή κουράζονται, βλέπουν αδιέξοδο και ακούν από τον περίγυρό τους πως θα έπρεπε να προετοιμάσουν με σοβαρότητα το μέλλον τους. Τότε εγκαταλείπουν! Κι αν η Πολιτεία πει μετά από 2-3 χρόνια, τώρα μπορείς να πάρεις μία θέση στο λιμενικό, είναι πολύ αργά πια! Η χρονική στιγμή επιβράβευσης των αθλητών που φέρνουν επιτυχίες είναι λάθος. 
Ακόμη και στην Ελβετία, μια χώρα που δεν έχει στρατό ουσιαστικά, οι Ελβετοί αθλητές συμμετέχουν σε ασκήσεις βολών και λαμβάνουν χρήματα από το κράτος. Μία Ελβετή Παγκόσμια Πρωταθλήτρια πέρυσι, όταν αναδείχτηκε κορυφαία αθλήτρια της χρονιάς από τη FISA, ευχαρίστησε δημόσια τη χώρα της για τη δουλειά που της έδωσαν στο στρατό, ώστε να μπορεί να ασχοληθεί με επαγγελματική αφοσίωση στην κωπηλασία, χωρίς άγχος για το μέλλον της! Το κράτος, λοιπόν, στους αθλητές και τις αθλήτριες που έχουν αποδείξει ότι βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο (1-6 στον κόσμο π.χ.) θα πρέπει να προσφέρει μία επαγγελματική θέση για να μπορούν να συνεχίσουν να προπονούνται. Όπως συνέβη με τον δις Ολυμπιονίκη μας Βασίλη Πολύμερο. Ήταν ήδη στο Λιμενικό ως αθλητής και όταν σταμάτησε ήξερε πως το μέλλον του είναι στο Λιμενικό. Υπήρχε αυτό το μέτρο και μετά το έκοψαν! Και το έκοψαν γιατί το έδιναν λανθασμένα σε όλους όσοι κατακτούσαν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. 

«ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ... ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΝΑΚΛΗΣΗ»

Η πρότασή μου είναι να αφορά η παροχή θέσης στο δημόσιο μόνο αθλητές που διαπρέπουν σε διεθνείς διοργανώσεις και φυσικά να ανακαλείται αν σταματήσουν πρόωρα να προπονούνται σε υψηλό επίπεδο. Και στη θέση τους, αν και εφόσον επαναπαυτούν, σταματώντας τον αθλητισμό, να μπαίνει ένας νέος ταλαντούχος αθλητής! Αυτά που ίσχυαν στο παρελθόν, φυσικά και δεν μπορούν να ισχύουν σήμερα, με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Φυσικά και δεν μπορούν να προσλάβουν 1000 αθλητές παραδείγματος χάρη. Με σωστό προγραμματισμό, όμως, ελεγχόμενο αριθμό αθλητών και κριτήριο επιλογής τους τις υψηλές θέσεις στις διεθνείς διοργανώσεις, μπορούν να ενισχυθούν οι αθλητές και οι αθλήτριες που έχουν αποδείξει πως έχουν μέλλον. Ώστε 100 αθλητές να νιώθουν ήρεμοι, ασφαλείς και να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για τη χώρα τους.   

«ΤΖΙΑΝΙ, ΑΝ ΒΡΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΩ ΣΤΙΣ ΗΠΑ»

Θα φέρω ως παράδειγμα τη Σοφία Ασουμανάκη. Η Σοφία σταμάτησε και πήγε να σπουδάσει στις ΗΠΑ γιατί όπως μου είπε: “ Κανείς δεν νοιάζεται για το μέλλον μου εδώ! Κανείς δεν επενδύει σε εμένα”. Κι όταν έλαβε υποτροφία από αμερικανικό πανεπιστήμιο, την πήρε! Της είπα: “ Σοφία, πρέπει να είσαι έξυπνη. Δεν πρέπει να χάσεις την επαφή με την εθνική ομάδα, γιατί το μέλλον σου δεν είναι εκτός Ελλάδας. Ειδικά τώρα με τους νέους κανονισμούς για τους μετανάστες στις ΗΠΑ! Σε καμία περίπτωση δεν είμαι αντίθετος ως προς το να σπουδάσουν στο εξωτερικό τα νέα παιδιά. Αν πρόκειται για καλά πανεπιστήμια, τότε θα υποστηρίξω τον αθλητή! Aν σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, όλοι θα του/της πουν πήγαινε με το καλό! Αν όμως δεν είναι ένα δυνατό όνομα πανεπιστημίου, στον αθλητισμό ή στο επίπεδο σπουδών, τότε υπάρχει μεγάλη διαφορά! Σας αποκαλύπτω, λοιπόν πως ρώτησα ευθέως τη Σοφία τώρα, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2018: “ Αν βρεις δουλειά στην Ελλάδα τώρα, θα επιστρέψεις στις ΗΠΑ;” H απάντησή της ήταν: “ Τζιάνι, αν βρω δουλειά στην Ελλάδα τώρα, δεν θα γυρίσω στην Αμερική”. 

«ΔΕΝ ΕΧΩ “ ΕΡΓΑΛΕΙΑ” ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΝΑ MHN ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ»

Εξάλλου, ίσως δεν γνωρίζετε πως όταν λαμβάνει ένας φοιτητής υποτροφία από πανεπιστήμιο, δεν μπορεί να δεχτεί χρήματα από οποιονδήποτε άλλον φορέα, παραδείγματος χάρη ως χορηγία ή ακόμη και ως κρατική υποτροφία! Αυτομάτως χάνει την υποτροφία από το πανεπιστήμιο, αν λάβει άλλου είδους οικονομική υποστήριξη. Αν, όμως έβρισκε δουλειά η Σοφία, αύριο θα ακύρωνε την υποτροφία από το πανεπιστήμιο των ΗΠΑ! Βλέπετε, λοιπόν τι πρόβλημα αντιμετωπίζω! Δεν έχω “ εργαλεία” να την μεταπείσω, όπως και όλους τους άλλους αθλητές και αθλήτριες που σκέφτονται να σταματήσουν γιατί σκέφτονται πως πρέπει να εξασφαλίσουν το μέλλον τους».

«ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΟΙ ΜΑΡΟΚΟΣ/ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ»

-Την Κυριακή (9/9) ρίχνεστε με 5 πληρώματα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Ποιες να είναι οι προσδοκίες των Ελλήνων φιλάθλων; 
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Η δίκωπος άνευ πηδαλιούχου ελαφρών βαρών με τους Γιάννη Μαρόκο και Αντώνη Παπακωνσταντίνου (σ.σ. «χρυσοί» στο Ευρωπαϊκό κάτω των 23) συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες για ένα μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αυτά τα δυο παιδιά έφερναν καλά πλασαρίσματα καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς! 
Για την Κατερίνα και τη Σοφία, αυτός ήταν ένας δύσκολος χρόνος, λόγω των τραυματισμών που ταλαιπώρησαν την Κατερίνα. Εντατικοποίησε τις προπονήσεις της, μόλις από τα μέσα Ιουλίου, ενώ πριν μπαινόβγαινε στις προπονήσεις και ακολουθούσε θεραπευτική αγωγή υπό την επίβλεψη του γιατρού μας. Έτσι, η Κατερίνα δεν είναι στο 100% της. Η Σοφία, τώρα, όταν επέστρεψε από τις ΗΠΑ τον Ιούνιο ήταν σε άσχημη κατάσταση. Κι αυτό γιατί στις ΗΠΑ προπονούνται μόνο έξω από το νερό από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο, ενώ από τον Απρίλιο μέχρι και τον Μάιο τρέχουν σε Πανεπιστημιακούς Αγώνες οπότε οι ώρες προπόνησης είναι λίγες. Η Σοφία κέρδισε τη δεύτερη θέση! Όμως, η απουσία προπόνησης φάνηκε στο Πόζναν τον Ιούλιο. Αν ήταν η Σοφία που ξέραμε πριν δύο χρόνια θα είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο κάτω των 23, με “ κλειστά τα μάτια”, έχοντας στη βάρκα μία πολύ καλή συναθλήτρια, την Αννέτα Κυρίδου. 
Πιστεύω πως θα είναι χαμηλά στην πρώτη εξάδα ή ψηλά στις θέσεις 7-12. Στο μεταξύ, η Νέα Ζηλανδία, οι ΗΠΑ, η Λιθουανία, η Ολλανδία θα εκπροσωπηθούν με πολύ καλά πληρώματα στο διπλό σκιφ. Αν η Κατερίνα και η Σοφία, κωπηλατήσουν όπως ξέρουν και έχοντας βελτιώσει τη φυσική κατάστασή τους μπορούν να είναι στην εξάδα. Μετά, όμως η Σοφία θα επιστρέψει στις ΗΠΑ, αν δεν βρει δουλειά και έτσι τον Ιούνιο του 2019 θα αρχίσουμε πάλι από το μηδέν. Αυτό σημαίνει πως θα είμαστε τυχεροί, αν πάρουν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν γίνεται έτσι! Δεν γίνεται! Υπάρχουν κανόνες: Για να κατακτήσεις Ολυμπιακό μετάλλιο, θα πρέπει να προπονείσαι συστηματικά μεταξύ 8 και 10 χρόνων! Η Κατερίνα κωπηλατεί δέκα χρόνια, αλλά η Σοφία όχι. Δύο χρόνια πριν το Ρίο, έχασε τον περυσινό, θα χάσει και τον επόμενο χειμώνα και το 2020 είναι οι Ολυμπιακοί.   

«Η ΝΕΑ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΕΙΣ ΣΤΑ... ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ»

    Στην Αγγλία, υπάρχουν αθλητές που δίνουν εγγυήσεις στην Πολιτεία πως μπορούν να κατακτήσουν πολλά Ολυμπιακά μετάλλια. Όπως συνέβη με τον Βασίλη Πολύμερο που κατέκτησε μετάλλια στην Αθήνα (2004) και στο Πεκίνο (2008). Στην Αγγλία, λοιπόν επειδή δεν θέλουν να ξοδεύουν χρήματα άνευ αποτελεσμάτων, υποστηρίζουν τέτοιους αθλητές. Εμείς έχουμε αθλητές που τερμάτισαν 4οι σε Ολυμπιακούς Αγώνες και το κράτος δεν τους στηρίζει. Έφτασαν τόσο κοντά σε ένα μετάλλιο στο Ρίο και θα μπορούσαν να κατακτήσουν μετάλλια και στο Τόκιο και στο Παρίσι! Αυτή είναι η λογική στον αθλητισμό σήμερα, να επενδύεις δηλαδή εκεί που έχεις υψηλές πιθανότητες να φέρεις τα καλύτερα αποτελέσματα. Κανείς δεν επενδύει, όμως σε αυτούς τους αθλητές στην Ελλάδα!

«ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΙΑΡΚΩΣ... ΜΠΕΡΔΕΥΟΜΑΣΤΕ!»

Θα ήθελα να επισημάνω επίσης πως δεν γίνεται να αλλάζουν οι κανόνες κάθε χρόνο. Οι άνθρωποι μπερδεύονται. Παραδείγματος χάρη “ κόβουν” κάποια προνόμια για τους αθλητές, μετά τα δίνουν πίσω. Τώρα δίνουμε 65%, μετά 25%. Ο αθλητισμός και η χώρα χρειάζονται ξεκάθαρους κανόνες για τουλάχιστον δύο τετραετίες, για δύο Ολυμπιακούς κύκλους δηλαδή. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2028 στο Λος Άντζελες, τότε μόνο θα πρέπει να επανεξετάσουν αν χρειάζονται νέοι κανόνες με ισχύ πάλι για 8 χρόνια. Εγώ ήδη μιλάω και προγραμματίζω με την Ομοσπονδία για τους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 2024. Καταλαβαίνετε; Εμείς ήδη προγραμματίζουμε και για το Λος Άντζελες και πως οι μεγάλοι αθλητές μας δεν θα σταματήσουν πριν από αυτούς. 
Και πιστέψτε με: Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, κάνει απίστευτες αλλαγές στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα είναι... επανάσταση. Συζητούν το ενδεχόμενο να συμπεριληφθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ακόμη και μηχανοκίνητα αθλήματα. Αν η τηλεόραση θέλει αυτά τα αθλήματα, τότε σίγουρα θα τα δεχτούν. Σήμερα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι μόνο συναγωνισμός, αλλά και επιχείρηση τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Αυτοί αποφασίζουν τι θέλουν να δουν. Οπότε αν οι υπεύθυνοι της ΔΟΕ πουν ναι, αυτόματα κάποια αθλήματα χωρίς υψηλή ακροαματικότητα θα τεθούν εκτός». 

«ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΤΟ 2019»

-Αφού πρώτα σας ευχηθώ «Καλή Επιτυχία» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, θα ήθελα να κλείσουμε με τις σκέψεις σας για το Ευρωπαϊκό κάτω των 23 που θα φιλοξενήσει η Ελλάδα και η λίμνη των Ιωαννίνων το 2019!
ΠΟΣΤΙΛΙΟΝΕ: «Η Ελλάδα θα τα πάει πολύ καλά του χρόνου στη διοργάνωση του Παγκοσμίου κάτω των 23 στα Ιωάννινα. Οι αθλητές και οι αθλήτριές μας θα πιάσουν υψηλές επιδόσεις και όλοι θα είναι υπερήφανοι για αυτούς, για την Ελλάδα και τα Ιωάννινα. Όπως σας είπα, διαθέτουμε αθλητές υψηλού επιπέδου σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία. Το πρόβλημα μας είναι πως θα τους κρατήσουμε στην κωπηλασία, για 8-10 χρόνια. Επειδή, η συγκεκριμένη διοργάνωση αποτελεί και κριτήριο πρόκρισης στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, σε αυτό επικεντρώνομαι εγώ!»